2016-4

Update 06-06-2016

'Soms moet je ook een beetje geluk hebben'

Al een lange tijd heb ik niets meer van mij laten horen. Dit is niet wat ik me voorgenomen had, maar wel hoe het soms kan lopen. De afgelopen periode heb ik veel meegemaakt.Daar heb ik veel energie in gestoken om het in goede banen te leiden. In deze blog zal ik een aantal van deze belevingen uitlichten. Het gaat niet allemaal over speerwerpen, maar dat heeft inherent wel te maken met het presteren en motiveren bij de trainingen en wedstrijden.

Dit jaar is het tweede jaar dat ik werkzaam ben bij Terra VO in Emmen. Ik werk hier met heel veel plezier. Echter moet ik tegen de wil van mijn directie en vaksectie, de school volgend jaar verlaten. Niet omdat er geen uren zijn, maar omdat er een overkoepelende organisatie is die bepaald dat er geen gymdocenten een vaste baan mogen krijgen binnen het Terra.

Naast het speerwerpen heb ik nog een passie en dat is lesgeven in lichamelijke opvoeding. De reden dat ik een passie heb voor dit vak is dat ik een aantal zaken fantastisch vind. Ik ben zelf enorm gedreven en fanatiek in mijn sport. Dus velen denken dat ik dat ook van mijn leeriingen verwacht. Echter zitten die mensen er helemaal naast. Juist de uitdaging om kinderen plezier te laten beleven in wat ze doen, op wat voor manier dan ook, dat is kicken! U kent ze allemaal wel of u bent het zelf; de leerling die het niet leuk vindt om te bewegen of er gewoon niet zo goed in is. Dit zijn mijn favoriete leerlingen.

Dat betekent niet dat ik de andere leerlingen niet leuk vind. Integendeel, iedere leerling behandel ik als een gelijke en iedere leerling moet op zijn manier plezier beleven in het bewegen. Ik zeg bewust 'bewegen' en niet 'sporten‘. Het is voor iedereen, jong of oud, belangrijk om in beweging te komen. Al is het alleen maar om je lichaam te leren kennen.

Goed, terug naar mijn favoriete leerlingen. Een leerling die bewegen niet leuk vindt is er vaak ook niet goed in. Het is dan een prachtige uitdaging om deze leerling wel met plezier te laten bewegen. Sommige mensen krijgen kippenvel als ze luisteren naar een prachtige uithaal van een zanger of zangeres. Ik krijg kippenvel op het moment dat er een leerling iets uitvoert waarvan hij/zíj zelf niet had gedacht dat het zou lukken en als het dan toch lukt, kijken ze je met een stralende kop aan dat ze het kunnen! Prachtig! Soms moet je ook een beetje geluk hebben. Er zijn meerdere vrienden om mij heen die een vaste baan krijgen in het vak LO. Daar zit geen overkoepelende organisatie die keuzes maakt in het nadeel van LO-docenten. Daar zijn voldoende uren om er nog een jaar te werken en om die vaste uren te krijgen.

Helaas moet ik dus weer verder solliciteren, ook al is mijn school erop tegen en willen ze mij graag houden. Het kost energie. Niet alleen om te solliciteren, maar ook om dit te verwerken. Naast mijn speerwerpen heb ik een volledige baan als docent LO. Je steekt daar 2 jaar lang heel veel energie in om te zorgen dat je deze baan kan houden en omdat je het leuk vindt. Als je dan hoort dat dit niet mogelijk is en dat het niet aan jou ligt, maar aan de ’regeltjes', dan is dat een enorme domper!

Als ik nu het geld en de middelen had om een jaar lang volledig met speerwerpen bezig te zijn en hier grote successen te halen, dan had ik die keuze gemaakt. Puur om even rust te nemen van het vechten tegen de bierkaai.

Als ik dit type merk ik dat het heel negatief klínkt. Zo voelt het ook wel, maar gelukkig zijn er genoeg mensen om mij heen die zeggen dat ik mij niet moet laten demotiveren door dit beleid. Laten we ervan uit gaan dat een ’vlieger nooit op gaat zonder tegenwind'. Oftewel, hopelijk kijk ik later met een glimlach terug naar deze lastige periode. Zoals ik al zei, is deze blog langer dan normaal. Ik heb nog bijna niet over speerwerpen gepraat en ik denk dat jullie daar wel nieuwsgierig naar zijn. Lees verder op de volgende pagina...

 

Update 06-06-2016

Ik begon mijn seizoen heel sterk met een openingswedstrijd in Groningen. Hier wierp ik meteen 74m. Daarna vertrokken wij naar Portugal voor trainingsstage. Wij waren nog nooit voor het seizoen op trainingsstage geweest. Toch is dit echt aan te raden. Slapen, eten, trainen en ontspannen is watje hier doet. Dus alles voor de sport. Heerlijk is dat!

Nadat we terugkwamen uit Portugal, is mijn wedstrijdseizoen echt gestart. Bijna ieder weekend een wedstrijd en iedere wedstrijd nog over de 71 meter. Dat is een niveau wat ik nog nooit heb gehad. Met als kers op de taart een nieuw PR in Oordegem van 77,43m!

Ik heb mij mogen meten met de wereldtoppers in Jena. Zij waren nog echt een maatje te groot voor mij, maar wat een geweldige ervaring. Laten we hopen dat ik deze lijn van internationale wedstrijden en de steeds uitbreidende afstanden voort kan zetten.

Als er iemand is die trots op mij is dat ik deze vooruitgangen boek, dan is het wel mijn broer. Dat vind ik echt enorm knap. Hij is heel vaak teleurgesteld geweest in zijn eigen resultaat, maar wel heel erg begaan en trots op mijn resultaat. Vroeger als jonge jongens droomden wij ervan om samen op een groot podium te staan (bijv. de Nederlandse Kampioenschappen).

Dit hebben wij helaas nooit bereikt en gaan we nu ook niet meer bereiken. Mijn broer had namelijk al een tijdje last van zijn knie. Dit werd alleen maar erger en dus besloot hij een MRI te laten maken. Hieruit bleek dat hij dusdanig veel slijtage had aan zijn kraakbeen in zijn knie dat het niet verstandig is om nog een sport met intensieve schokbelasting te beoefenen. Zoals jullie weten is speerwerpen net als 30 meter sprinten en dan in één keer stoppen door een been vooruit te steken. De schokbelasting is dan natuurlijk behoorlijk voor je knie. Die slijtage is niet zomaar ontstaan.

Dat is nog iets waar ik enorm veel respect voor heb bij Tim, hij heeft wel 4 keer een operatie ondergaan, waarvan 2 voor de knie! Toen Tim 12 jaar was kreeg hij te horen dat hij niet meer mocht sporten tot zijn 18e vanwege een stuk bot dat los zat in zijn knie. Hij zou moeten wachten tot hij was uitgegroeid. Daar nam hij natuurlijk geen genoegen mee en kon hij gelukkig toch geopereerd worden. Helaas mislukte de eerste operatie en na lang revalideren mocht hij nog een keer onder het mes. Deze keer slaagde het wel en is hij na opnieuw lang revalideren weer teruggekomen om vervolgens weer mooie afstanden te werpen. Hij vertelde mij ooit toen ik een blessure had; ’Je moet er vertrouwen in hebben dat het goed komt, anders kom je nooit uit de put'. Nou dat kan hij als geen ander! Alsje weer volle bak kan speerwerpen,waarbij je de grootste klap moet opvangen met het been waarje twee operaties aan hebt gehad, dan heb je zeker een goed vertrouwen in je lichaam.

Begin 20jaar ging Tim zijn elleboog uit de kom, tijdens een val bij de training. Dit moest weer gerepareerd worden door een operatie en ook deze mislukte eerst en slaagde vervolgens. Tim is altijd optimistisch gebleven en is altijd gedreven geweest om toch weer zijn resultaten te verbeteren. En dat lukte ook nog! Ik zou er niet aan moeten denken dat je zo vaak terug moet komen van een blessure, die ook nog eens dusdanig heftig is dat je weer vanaf nul moet beginnen.

Ik had het Tim zó gegund dat hij gewoon kon stoppen met een geweldig laatste jaar en goede resultaten. Helaas is het ook nu weer hem niet gegund en moet hij gedwongen een andere sport uitzoeken zonder schokbelasting. Soms moetje ook een beetje geluk hebben...

Ik zal Tim missen tijdens de trainingen. Wie gaat er nu zeggen dat het altijd ’kutweer' is in Nederland als het regent? Met wie kan ik nou ruzie maken om de binnenbocht bij het inlopen, want dat kon jij als de beste? Ik mis natuurlijk een trainingsmaatje, maar ik ga bovenal mijn broer missen die altijd mijn grote voorbeeld is geweest, die je net even wat beter kent dan een ander trainingsmaatje en die als geen ander met je meeleeft als je dat nodig hebt.

Groetjes, Mart

Vragen of opmerkingen?

Deel het! Stuur een mail naar: mart@teamtenberge.com